Waartoe dient Vergeving?

​

 

Er is een algemeen verlangen van de mensheid naar harmonie, vrede, geluk en liefde. Je zou dit kunnen beschouwen als een vaststelling. Het is ook een vaststelling dat alles wat de mens gemaakt heeft eerst is gekomen als een specifiek idee in het bewustzijn, in de geest van een bepaald persoon, en pas daarna manifestatie kreeg. Je zou je dus de vraag kunnen stellen wat er eerst was: Het materiële bestaan of het bewustzijn? En indien het bewustzijn er eerst was, is dan de ganse kosmos niet ontstaan uit bewustzijn? Zou het kunnen dat onze Big Bang is ontstaan door een idee in geest, en zich pas daarna manifesteerde in materiële vorm van gassen, stof, gruis, planeten en zonnen? Om dan verder vorm te krijgen in planten en lichamen en zo bewustzijn weer tot zijn recht te laten komen? Zou het kunnen dat alles bewustzijn is?

 

Het feit alleen al dat jij hierover kan nadenken...?

Ben jij dan lichaam of bewustzijn? Of ben je beide? En als het ene verdwijnt, is het andere dan ook wel weg? Of blijft bewustzijn eeuwig, maar neemt het telkens opnieuw geboorte in een ander lichaam?

​

Laten we vooral verder gaan met onze vaststellingen. Is het niet zo dat de mens erin slaagt om in een paar decennia ganse steden te laten oprijzen, gebouwen kan optrekken tot aan de wolken, raketten kan lanceren naar andere planeten, maar er niet in kan slagen om liefde, eenheid en geluk te vinden? Zou het kunnen dat wij geluk op een verkeerde plaats aan het zoeken zijn? Zoals het momenteel zit, zoekt de mens zijn geluk in dingen om zich heen. Een reisje, een heerlijk weekendje, een lekker etentje, de speeltuin, het vakantiepark, de kermis,... ga zo maar door. Wat opvalt is dat na zo'n activiteit de vreugde niet blijvend is en ze al gauw met een nieuwe activiteit dient aangevuld te worden. Zelfs de meest bekende sterren en idolen op deze wereld zijn niet immuun voor een dergelijke terugval. De vreugde die gevonden wordt staat altijd tegenover een leegte die daarachter komt en dat geldt ook voor verslavingen als drugs, alcohol, roken, seks, adrenaline-kicks, enz...

 

Wat duidelijk blijkt is dat het fysieke ervaringsniveau geen oplossing biedt voor de leegte en de verwarring van de geest. Het bewustzijn gaat steeds uit van een tekort, tracht dat tekort aan te vullen met activiteit, om daarna terug in leegte te vervallen. Het blijft met andere woorden steeds hongerig achter. Is dit dan de aard van bewustzijn? Dat het steeds hongerig is en dingen moet verslinden om 'voldaan' te zijn? Laten we het zo zeggen: het is in elk geval de aard van het menselijk bewustzijn zoals de mens het zich heeft toebedacht. Alles is tijdelijk en vergankelijk, uiteindelijk moet je het hier alleen zien te redden, en dus dient er genomen te worden wat kan om zo voldaan als mogelijk dit leven terug te verlaten als iets wat voor altijd levenloos is.

​

Laten we eens kijken of er nog andere opties ter beschikking staan. We kunnen namelijk even een klein oefeningetje doen. Zolang onze zintuigen werkzaam zijn, zien we dingen die tot een of andere categorie in het denken behoren. Het past bij jou of het past niet. Het is goed of slecht, welkom of onwelkom. Je zintuigen, samen met jouw denken dat de waarneming van deze zintuigen analyseert, is een soort van scheidingswerktuig. Alles wordt geklasseerd aan de goede of aan de slechte kant van jouw spectrum. Wanneer we dit mechanisme eens voor een aantal secondes zouden laten stilvallen, dan komen we in ander gebied terecht. Het bewustzijn analyseert niet meer, het oordeelt of vergelijkt niet meer, maar wordt vredig en stil en voor een ogenblik is er rust en geen angst meer voor om het even wat jou voorheen angstig maakte. Er komt volledige openheid en vrijheid over jou. Het is als een veld dat zich uitspreidt zover je je kan inbeelden, waar einde nog begin aan is.

 

Door gewoon je ogen even te sluiten en bewust ervoor te kiezen om voor even niet meer je bagage van deze wereld met je mee te dragen, kom je automatisch in dit veld. Pas dit even toe... Al jouw gedachten ebben weg, en het enige wat daarna overblijft is de zekerheid dat jij er bent. Bewustzijn, zonder bemoeienissen van de wereld, is gewoon daar. Het is voor iedereen hetzelfde en het wordt ook door iedereen gedeeld. Hier op deze rustige plek waar gedachten over een materiële wereld niet binnendringen, daar ben jij. Hier op deze plek is Liefde. Ze oordeelt niet en maakt geen vergelijk. Ze is voor iedereen gelijkmatig en er is niemand die hierin tekort werd gedaan.

Welkom dus bij wat Christus noemt: "De Zoon van God". Er is er maar een, en Hij is overal en altijd. Aangezien jij de Zoon van God bent, zal ook jij overal en altijd zijn. Er is niemand die dit rustpunt niet is. Bewustzijn IS. Hier op dit punt kan jij vaststellen dat jij gewoon BENT. Niemand die dit van jou kan wegnemen. Je mag wel duizend keer doodgaan, je mag deze wereld verlaten op wel duizend verschillende manieren, maar dit zal nooit van jou weggaan.  Jij BENT.  Dit is jouw 'BEWUST' 'ZIJN'.

​

De mens denkt dat er de materiële wereld is en dat hij daar een zeker bewustzijn in heeft verworven. De mens weet echter totaal niet waar die materiële wereld dan wel vandaan is gekomen. De mens beseft echter niet dat die materiële wereld een uiting van afscheiding is. Alles bevindt zich buiten jou. Er zijn andere mensen, andere soorten, andere sterren, andere wezens, andere planeten,... alles is anders dan jijzelf. Alles bevindt zich dus in afscheiding van jou. Het bewustzijn van de mens is er een van afzondering.

Heel belangrijk om te onthouden is dat dit een fundament is. Het is een fundament van het denksysteem dat de mens ontwikkeld heeft en om het even wat de mens maakt, het zal altijd op dit fundament van afscheiding blijven rusten. Het menselijke bewustzijns-niveau zal dus altijd rusteloos blijven, omdat het zich nooit met iets echt kan verbinden. Dit noemt men het illusie-bewustzijn, omdat er nooit verbinding is, maar altijd analyse, redenering, oordeel, overweging, afstand, enz...

 

Hier tegenover staat...  

Oei ! 

dit is niet de juiste uitdrukking! 

​

Jouw Werkelijk Bewustzijn, de Zoon van God, staat tegenover niets. Het is dat wat is en het enige wat werkelijk is. Je kan het dus niet tegenover iets plaatsen wat slechts illusie is. Jouw Werkelijk Bewustzijn is van niets afhankelijk, behalve van zichzelf. Bega dus niet de vergissing om het als een tegenovergestelde van... te zien.

​

Feit is dat hier wordt uitgegaan van éénheid. Het fundament van dit Bewustzijn is 'alles in alles'. Zie het als een hologram. Dit stille Zijn is alomvattend. In dit Bewustzijn heeft de schepping en het ontstaan van alle werelden plaatsgevonden. In dit Bewustzijn bevindt zich thans onze Aarde en alle mensen die deze Aarde bewandelen, niet zoekend en twijfelend, maar wel in éénheid. Zo was namelijk de schepping bedoeld : dat ze zou worden ervaren in éénheid en niet in afzondering. In dit Bewustzijn is alles met iedereen gedeeld, zijn er geen afzonderlijke gedachten en wordt niets als iets los van jezelf gezien. Alles getuigt er van vreugde, overvloed en Liefde. Niets wordt afgewezen en daardoor is er ook niets dat Liefde ontbeert. De gevoelens van angst, pijn, verdriet, verlies zijn daar niet bestaande, omdat hen nooit reden tot bestaan is gegeven. Hier is dus de werkelijke thuis van iedereen die de Aarde bewandelt. Hier is het thuis dat God, de Liefde, voor jou heeft gemaakt. Het is een thuis met een ander denksysteem als fundament. Het is een thuis die op inclusiviteit is gebaseerd. In dit denksysteem bestaat de psychologie van het menselijk tekort niet eens. Hier is de Hemel waar iedere Christus en Boeddha over spreekt. Hier is wat jij werkelijk bent. En het is zuiver een kwestie van bewustzijn.

​

Waartoe dient dan onze vergeving?

​

Wel het is heel eenvoudig : bewustzijn kent zijn eigen wetten en vroeg of laat dienen we die allemaal wel eens een keer te leren. Maar om de mens toe te staan van het bewustzijn van afscheiding naar het Bewustzijn van éénheid terug te keren brengt Christus ons het werktuig van vergeving. Vergeving is de uitgelezen weg om je beperkte bewustzijn los te laten en de verschuiving naar éénheidsbewustzijn toe te staan.

​

Meer is er eigenlijk niet aan.

Maar dus zeker ook niet minder.

​

​

​

​